για κάτι φοβερά σημαντικό, μιας που έχεις και την πείρα: Εδώ και λίγο καιρό υποψιάζομαι πως η γυναίκα μου με απατά. Βλέπω όλα τα κλασικά σημάδια σε αυτές τις περιπτώσεις...
Χτυπάει το τηλέφωνο και όταν το σηκώσω εγώ το κλείνουν.
Άρχισε να βγαίνει συχνά έξω με τα κορίτσια και όταν ρωτήσω με ποιες βγαίνει απαντά "κάτι φίλες από τη δουλειά, δεν τις ξέρεις".
Όταν επιστρέφει έχω πάντα το νού μου για να δω αν έρχεται με ταξί ή με κάποιον άλλο αλλά πάντα κατεβαίνει στην προηγούμενη γωνία και έρχεται με τα πόδια.
Μια φορά έπιασα το κινητό της στα χέρια μου για να δω τι ώρα είναι και μου το βούτηξε από τα χέρια ουρλιάζοντας πως δεν είναι σωστό να ψαχουλεύω τα πράγματα άλλων. Μέχρι τώρα δεν τις μίλησα για τις υποψίες μου, ίσως δεν θέλω να μάθω την αλήθεια. Χθές όμως ξαναβγήκε με τις "φίλες" της και δεν κρατήθηκα. Αποφάσισα να την ελέγξω. Λίγο πριν την ώρα που μου είχε πεί πως θα επέστρεφε, βγήκα στο δρόμο και πήγα και κρύφτηκα πίσω από το αυτοκίνητό μου για να δω αν θα γυρνούσε με ταξί ή θα την έφερνε κάποιος άλλος.
Εκεί λοιπόν που καθόμουν σκυφτός και περίμενα, παρατήρησα πως έχει πιάσει σκουριά μέσα στους θόλους από τις πίσω ρόδες.
Γι' αυτό θέλω τη συμβουλή σου.
Να το πάω σε φαναρτζή ή να πάρω τίποτα από το praktiker και να το φτιάξω μόνος μου;!"
Στο τέλος του μήνα πάει και το τσιγάρο... μετά από 33 χρόνια ομιχλώδους συνεργασίας το κόβω μήπως προλάβω να μην με κόψει.
Σιγά σιγά κόβονται όλα, μπύρες, ποτάκια, τσιγαράκι, βόλτες με το αυτοκίνητο... άντε να κόψουμε και το πτηνό μας να ησυχάσουμε...
Παλιότερα είχαμε και τις μέρες των εκλογών τσάμπα διασκέδαση από το ψυχαγωγικό τμήμα της βουλής και περνάγαμε καλά αλλά τώρα είναι κι αυτοί μόνο για κλάματα οπότε πάει κι αυτό..
Μιας και το δίς εξαμαρτείν ούκ ανδρός σοφού και το τρίς ουκ.... ανδρός... πρέπει να προσέξουμε πολύ για την ψήφο τούτη τη φορά...
Βρισκόμαστε σε μια θέση λίγο πρίν το μεγάλο μπάμ που γλαφυρά απεικονίζεται σε ένα ανέκδοτο.
Δυο φίλοι Έλληνες βρίσκονται στον τελευταίο όροφο ουρανοξύστη στη Νέα Υόρκη με 200 ορόφους.
Ο κλασσικός Έλλην κάνοντας "πλάκα" στον φίλο του τον πιάνει χαμηλά από τους αστραγάλους και τον σηκώνει για να τον τρομάξει.
Εκείνος δεν προλαβαίνει να πιαστεί και πέφτει στο κενό.
Βαθιά θρησκευόμενος κάνει το σταυρό του κατά την διάρκεια της πτώσης... περνά πολύ γρήγορα τα 100 πατώματα και σκέπτεται...
"Πάντως, Δόξα τω Θεώ μέχρι τώρα μια χαρά τα πάω!"
Έτσι κι εμείς, μια χαρά τα πάμε, μόνο που όπου να 'ναι τελειώνουν τα πατώματα.
Η μυρωδιά του φρεσκοβρεγμένου χώματος και η σχετική ψύχρα, με τις στάλες να κυλάνε βιαστικές στα τζάμια και λίγο αργότερα στα ρούχα που φορούσα και να χάνονται προσπαθώντας να κρυφτούν από τις επερχόμενες ξωπίσω τους.
Η προσμονή της βροχής μετά από το έντονο κεραυνοβουητό στον ουρανό που άφηνε τη μέρα πίσω του έφερε αποτέλεσμα.
Η φύση δεν με άφησε να περιμένω πολύ, μου έκανε τη χάρη και μούσκεψε τα πάντα.
Με τα χέρια απλωμένα και το βλέμμα ψηλά στον ουρανό προκαλούσα το νερό να αναμετρηθούμε, κάνοντας με ευτυχή που ανοίξαμε καινούρια παρτίδα.
Η πρόκληση δεν ολοκληρώθηκε ούτε αυτή τη φορά, έτσι, προκαλώ τη βροχή κι αυτή με τη σειρά της πασχίζει να πάρει καθαρή νίκη χρόνια τώρα.
Μάταια, πάντα κέρδιζε, δούλος της ήμουν και θα παραμείνω, μα αυτή δεν το ξέρει κι αγωνίζεται με σθένος σε κάθε νέα πρόκληση.
Ευτυχώς, την αφήνω να προσπαθεί και εκστασιάζομαι από την ομορφιά και τη δύναμη που κρύβει να με πηγαίνει ταξίδια χωρίς αρχή και τέλος πάντα σε νέους, άγνωστους κι ονειρικούς τόπους..
Μην της πείτε τίποτα... ελπίζω σήμερα εκεί που θα πάω να περιμένει, άλλωστε εκεί την άφησα χαμένη-κερδισμένη αλλά είπαμε, δεν το ξέρει...
Σας αφήνω, έχω να πάω να συναντήσω πρόθυμες στάλες να αναμετρηθούμε...
Η βροχή είναι γυναίκα και δεν πρέπει να την αφήνεις να περιμένει.
Βρίσκει άλλα ρούχα να πνίξει τις σταγόνες της αν δεν είσαι εκεί όταν πρέπει.